"Kroniki Wampirów" Anne Rice

Wybranie

Tak sobie przeglądałam właśnie dział Książki i byłam zaskoczona, gdy nie zauważyłam niczego o dziełach A. Rice. To naprawdę szok, bo wszyscy wampiromaniacy (albo przynajmniej ci, których ja znam) uwielbiają jej twórczość... no, do momentu, w którym się nie nawróciła i nie zaczęła pisać tylko dla Pana.

_______________

Opowieść wampira Louisa o swoim życiu, o tym, jak wpadł w sidła wampira Lestata i jak musiał zaakceptować, acz niechętnie, styl życia, jaki prowadzą wampiry. Louis, połączony niezwykłą miłością z Klaudią, wspomina jej rozpaczliwe próby zrozumienia samej siebie i nienawiść do Lestata, która w dużej mierze zdecydowała o ich wspólnej podróży do źródeł swego pochodzenia. Poszukując innych, podobnych do siebie, trafili w Paryżu do teatru prawdziwych wampirów, udających tylko śmiertelnych, oddanych sztuce autorskiej. Zamiast odpowiedzi na pytanie kim są i dlaczego żyją na świecie, czekały ich nowe zagrożenia.

Lestat, stwórca Louisa de Pointe du Lac i Klaudii, opowiada własną historię. Przebudziwszy się po pięćdziesięciu pięciu latach, zostaje gwiazdą rocka i wywiera ogromny wpływ na rzesze młodzieży. Ma jednak długą i mroczną historię, sięgającą jeszcze osiemnastego wieku. Był wtedy aktorem w Paryżu, został wampirem i podróżował po Europie, szukając innych wampirów oraz odpowiedzi na dręczące go pytania. Kiedy wreszcie odnalazł pierwsze wampiry, z poszukiwacza stał się ściganym, jego towarzysze bowiem obawiali się, że zburzy ich relacje ze śmiertelnikami.

Po sześciu tysiącach lat Akasza, matka wampirów i królowa potępionych, wstaje ze swego kamiennego tronu. Jej zamiary szybko stają się jasne: przejęcie władzy nad światem żywych i umarłych, morderczy plan, w którego realizacji może przeszkodzić tylko najbłyskotliwsze z jej dzieci. Unicestwienie ludzi i unicestwienie krwiopijców wydaje się bliskie i nieuchronne...

Lestat, w desperackim poszukiwaniu nowych doznań, oddaje swe nieśmiertelne ciało Raglanowi Jamesowi, który w zamian oferuje mu dwa dni całkowicie ludzkich doznań. Wampir korzysta w pełni z danych mu możliwości, ale odzyskanie ciała od przebiegłego złodzieja okazuje się niezwykle trudne.
W pościgu za Raglanem Lestat zmuszony jest skorzystać z pomocy tajnego stowarzyszenia nieśmiertelnych Talamasca, znanego już z Królowej potępionych.

Cykl Kroniki wampirów:

1. 1976 Wywiad z wampirem (Interview with the Vampire)
2. 1985 Wampir Lestat (The Vampire Lestat)
3. 1988 Królowa Potępionych (The Queen of the Damned)
4. 1992 Opowieść o złodzieju ciał (The Tale of the Body Thief)
5. 1995 Memnoch Diabeł (Memnoch The Devil)
6. 1998 Wampir Armand (The Vampire Armand)
7. 2000 Merrick
8. 2001 Krew i złoto (Blood and Gold)
9. 2002 Posiadłość Blackwood (Blackwood Farm)
10. 2003 Krwawy kantyk (Blood Canticle)

Cykl Nowe kroniki wampirów:

1. 1998 Pandora
2. 1999 Wampir Vittorio (Vittorio the Vampire)

_______________
Przypuszczam, że choć jedną z wyżej wymienionych książek macie na swoim koncie.
Co o niej/nich sądzicie? Są jedne z lepszych, gorszych, czy po prostu okej o tematyce wampirzej, jakie czytaliście?
Piszcie, co wam głowa na palce przyniesie. Wesoly

(Przepraszam Administratora, jak i Moderatorów za to, że nie dałam opisu ani zdjęcia okładki do każdej książki, ale jak widać jest ich naprawdę dużo. Byłoby trochę roboty z tym, więc postanowiłam dać jedynie cztery pierwsze książki z Kronik Wampirów.)

Najwyższa Rada Nyks

Przeczytałam większość i jestem nimi oczarowana Wesoly

Tak samo jak innymi tworami A. Rice, jak Godzina Czarownic, i jej kontynuacje, czy coś dla dorosłych czytelników czyli seria o Śpiącej Królewnie.

Kocham jej styl, mimo iż jest cięzki, to i tak czyta się z zapartym tchem Wesoly

Obiecałam sobie kiedyś, że skolekcjonuje całe kroniki, i mam nadzieje, że w końcu uda mi się tego dokonać...

Wiele osób zapomina, że ojcem powieści o wampirach jest Bram Stoker, a Matka właśnie Anne Rice. Nie jakaś Meyer...
Ale tutaj kłania się fakt, że książki Rice są dla młodych czytelników za "cięzkie i nudne", trzeba troche nad nimi posiedziec i pomyślec... Podczas gdy Meyer to romansidło dla nastolatków i tego się ukryć nie da...

Kocham... Kocham jej Lestata... Davida, Pandore, również bohaterów Godziny Czarownic...

To jedyne książki, do których wracam co jakiś czas, i nigdy mi się nie nudzą...

Piąte formatowanie

Podobnie jak Violet, od dłuższego czasu mam zamiar zakupić w końcu całe kroniki, co jednak trochę będzie kosztowało... ale to nie będą zmarnowane pieniądze, o nie.
No cóż, "Kroniki..." po prostu uwielbiam! Ciężko stwierdzić, którą część najbardziej, zważywszy na fakt, że jeszcze wszystkich nie przeczytałam, bo stanęłam na "Merricku". Ale w niedalekiej przyszłości mam zamiar nadrobić resztę. Po siedmiu częściach z ręką na sercu mogę powiedzieć, że się zakochałam w tych książkach.

Może i rzeczywiście Rice ma dosyć ciężki styl, ale nie można jej zarzucić, że jest nudny, bo nudno absolutnie nie jest.
Aż nabrałam ochoty jeszcze raz przeczytać "Wywiad..." i resztę części. :lol:

Trochę szkoda, że z powodu emm... nawrócenia, Rice więcej nie napisze w wampirzej tematyce...

Wybranie

Przyznaje, że styl trochę ciężki, ale to cały urok stylu pani Rice. Choć czasami potrafi on niemal męczyć, to i tak zapiera dech i sprawia, że oczu oderwać nie można od książki.

Osobiście nie przeczytałam wszystkiego z "Kronik...", jednak ma zamiar to zrealizować, a może nawet skolekcjonować wszystkie części. Na razie czeka na moją uwagę Wampir Armand, choć mam trochę sceptyczne podejście, bo nie jest on moim ulubionym bohaterem. Jakoś nie przepadam za jego charakterem, a sama jego osoba jakoś nieprzyjemnie mi się kojarzy.

Wybranie

obiecałam sobie, że kupię wszystkie części z serii kroniki wampirów dopiero jak ukończę kolekcję zmierzchu [dokonane : )] i domu nocy [czekam na 3 część itd] .

według mnie książki a.rice najlepiej przedstawiają postać wampira; zupełne przeciwieństwo tych przesłodzonych książeczek [w sumie, jak koleżanki wyżej zaznaczyły zmierzch się do nich zalicza, ale ma to coś, co woła o dalsze czytanie ; )] wampir to wampir, czyż nie ; ) ?