Szaleństwo i obłęd...czyli spotkanie z duchem

Czwarte formatowanie

Intryg było wiele, ale żadna nie była odegrana w sesji więc ich nie opisałam, ale może i opisze:P Jezyk

Ps. Może ktoś chciałby pograć w taką gre gdzie się właśnie pisze profile działa postacią itp:P Jezyk

bo tam ludzi mają na prawde piękne opowiadania:)
jak coś to zapraszam na pw po adres

Wybranie

WOW! extra Wesoly

Świetne opowiadanko wrzucaj więcej będziemy czytać

Masz talent.

Trzecie formatowanie

To jest... świetne ! xD Takie trzymające w napięciu.

Nie wiem jak wy, ale ja proszę o ciąg dalszy. xd

Wybranie

Koniecznie dalej!!! Wesoly

Gość

Moim zdaniem też to jest niesamowite

Chciałaby mieć taki dar jak Ty.
Co prawda, zaczęłam już coś pisać, ale niewątpliwie i niestety nie nadaje się to do wydania. Pozatym wydawnictwa szukają zapewne osób starszych, którzy mają doświadczenie...

P.S. Czy tu można zamieszczać też fragmenty swoich opowiadań? Mruga

Trzecie formatowanie

mika2100 ja też piszę, ale ja się zabrałam za coś dłuzszego tzn. piszę ksiżkę właśnie o tematyce mrocznej (i oczywiście bez wampirów się nie obejdzie) . xd A wydawnictwa poszukam po skończeniu

Ale wątpię też, ze dorównam mistrzowi xD *tu spojrzenie na Lunoliel*

Czwarte formatowanie

Pozbądź się jej *Męski głos syczał w głowie Dailie. Jego brzmienie było jak jad. Wypalało dziury w jej własnej świadomości. Chociaż, czy to nadal była jej świadomość?*
Daeron, nie mogę, proszę nie zmuszaj mnie do tego *Dailie nie chciała spojrzeć jemu w twarz. Niegdyś potrafiła to robić godzinami. Jako małe szkrabiki uwielbiali się bawić w grę pt "kto pierwszy zabierze wzrok", a raczej "jo pjestanje", gdyż Dailie nie miała wtedy zbyt bogatego słownictwa. Teraz jej bliźniacza połówka była inna. Jego niegdyś słodka buźka zmieniła się w groźną twarz przypominającą bestię. Jakby mały aniołek przemienił się w dojrzałą postać demona.*
Ona nas niszczy, zabiera Ci ojca, zabiera nam ojca. Bez jego pomocy nigdy nie zaznam spokoju
*Spojrzała na niego i to był błąd. Daeron znowu przybrał słodką, przepełnioną bólem minę. W tej chwili przypominał męską wersję jej.*
Chcę móc odejść w spokoju, pozwól połączyć mi się z naszymi przodkami, Dagna na mnie czeka
*Ten argument zawsze na nią działał. Wszystkie zawiasy moralne, puszczały. Odchodziły na dalszy plan*
Tak zasłużyłeś sobie na spokój. Ale, tata jest z nią szczęśliwy, nie mogę mu tego zrobić ...
*Coś jej przerwało, krzyki rozpaczy. Duch brata wyglądał jakby coś go zraniło. Sztylet wbity w serce ludzkiej istoty*
Zrób to, szybko
* Pojawił się rozbłysk światła. Był tak oślepiający iż dziewczyna musiała zamknąć oczy. Po chwili pojawił się mrok. Światło świec w tej chwili przypominało półmrok. Daile potrzebowała czasu by się przyzwyczaić. Gdy już się to zdarzyło, jej brata nie było.*

//Napisane z nudów Wesoly

Odchodzę od tego co prowadzone jest w sesjach, żeby przypadkiem ktoś nie miał do mnie pretensji (uzasadnionych) o wykorzystanie jego postaci:)
Jeśli są jakieś nieścisłości między tym co jest tutaj a 1 postem to proszę mnie poinformować

Miłego czytania:)

Trzecie formatowanie

Dziewczyno - masz talent ! xDD Kiedy napiszesz dalszą wersję to wrzucaj, bo ciekawa jestem co będzie dalej

Tekst jest oryginalny, ponieważ jeszcze (przynajmniej ja ) nie czytałam książki o takiej fabule

Siostra i brat bliźniak, którego Dailie straciła w dzieciństwie...Genialne !

Wybranie

To jest po prostu cudowne.! Nie mogę już doczekać się jak zamieścisz ciąg dalszy. Twoje opowiadanie jest niezwykłe i niepowtarzalne, po prostu zupełnie coś nowego:)

Gość

Karss <3 xd, jak widzę mamy podobne gusty co do książek =) Ja też piszę taką moją własną książkę, z mroczną fabułą i dramatem. Póki co, mam nadzieję, że coś z tego wyjdzie Wesoly

Znalazłam w internecie taki poradnik: "Praktyczny kurs pisarstwa", więc kto byłby zainteresowany, to zamieszczam link:
[link widoczny dla zalogowanych]

Myślę, że kilka rozdziałów można znaleźć na chomikuj.pl Mruga

Pozdrawiam i życzę niesamowitej weny twórczej

Hmm.. bardzo ciekawie się zaczyna... chętnie przeczytam dalsze części Wesoly

Weny życzę i czekam na kolejny rozdział.

Gość

A lubicie może takie bardziej dojrzałe książki? I powiązane z takią...hmm...poezją? Bo jeśli tak, to mam kilka niesamowitych książek do polecenia =) Uwaga: można się w nich zakochać

Wybranie

je chętnie Wesoly

potrzebuje coś poczytać, a jak polecasz to się zdam na ciebie Wesoly

Wybranie

Poproszę ciąg dalszy , genialne !!! Wesoly

Może wrzucę swój kawałek, choć raczej do niczego się nie nadaje

Mrok. Ciemność. Nieodparta czerń nocy. Szelest liści. Targanie koron drzew przez porywiste podmuchy wiatru.

Strach...

Przed ciemnością. Nieznanym. Przed zwątpieniem we własną odwagę, we własną wartość.

Rozglądasz się, lecz nie widzisz zupełnie nic. Jakby świat uparł się na Ciebie, jakby chciał Cię ukarać za istnienie, za bierność, jaką charakteryzuje się Twoje życie.

Jakby chciał, byś na własnej skórze przekonał się, jak to jest być małym, zagubionym, nic nie znaczącym człowieczkiem.

"Grunt to spokój - powtarzasz w myślach. - Spokój wypleni z mego umysłu te cholerne zwidy, zapewne spowodowane zbyt dużą ilością kofeiny. Tylko oddychaj głęboko!"

Wykonujesz własne polecenie, lecz tak szybko, jak ucieszyła Cię dawka świeżego powietrza dochodząca do płuc, tak szybko zapiera Ci dech w piersiach.

Wstrzymujesz oddech.

Nie jesteś sam.

Tego jesteś pewien, pomimo zalegającej wszędzie ciemności, coraz cięższej i coraz bardziej napierającej na Twoje drobne ciało.

Otwierasz oczy rozglądając się wokoło, co jest wprost irracjonalne w zaistniałych warunkach.

Zdajesz sobie z tego sprawę, ale jesteś tylko człowiekiem.

Jednak dostrzegasz to - parę niebieskich oczu, rozświetlających otoczenie niczym latarki. Im dłużej przyglądasz się im, tym bardziej utwierdzasz się w przekonaniu, że to nie są ludzkie oczy...

L: Przenoszę do nowego tematu:) nie wiem jak nazwać opowiadanie więc zwyczajnie podpisze Twoim nickiem. Ten post później skasuję (zostawiam na razie żeby było wiadomo iż powstał nowy temat)

Czwarte formatowanie

Napisałam coś po przeczytaniu Miasta Kości

Ogólnie to po przeczytaniu i po sesji z kolegą Mruga

To co napisałam to zupełnie nie mój styl (w formie pamiętników więc nie ma żadnych opisów...uff) może ktoś ma ochotę przeczytać?

Bo nie wiem czy wrzucać na forum Wesoly